Του κάκου πάλι να περνάς απ'το στενό
Ζάλη του μέγα ρίγους
Να κροταλίζουν δόντια, νύχια αρπαχτικά μπροστά σου ν' ακονίζουν
Η Σκύλα και η Χάρυβδη, η Νέα Εποχή φορτώνουν λάβαρα νεκρών
στολίδια λείψανα ανθρώπινα, σκουπίδια εύγλωττα
και τις ψυχές αθώων αιχμαλωτίζουν
Κέντα βελόνα μου θηλιά μονάχη να πνιγώ προτού με πνίξουν...
3 σχόλια:
Ο θανατος είναι μικρός και αρνήθηκε να χωρέσει την απόγνωσή σου... σε θελει μαχητη και η θηλιά κέντησε έναν κύκλο στο πλεκτό της ανατροπής...
Ακολούθησε τα βήματα.. καπου ίσως με συναντησεις και γίνουμε δύο στη μάχη που ήδη ξεκινησε....
Την καλημερα μου, σαν θηλιά γύρω από τα περιεκτικά λόγια σου....
Σωροί απογοήτευσης, δυσάρεστες εκπλήξεις- Πού πήγε ο κόσμος μου, να προχωρώ προς τα πού? αφού δε βρίσκω άλλους πια μπροστά μου παρά μόνο φαντάσματα-ψευδοπροφήτες μέσα απ'αθώα στόματα να λοιδωρούν ότι απ΄ το μεγαλείο της ζωής και του θανάτου στο κύτταρο μου απέμεινε. Καλώς ήλθες Κάκια. Με το ξίφος ως την ύστατη θηλιά...
ΜΠορεί να είμαι φάντασμα.. παλεύω να με ορίσω... γύρω η απουσία και η σιωπή δε βοηθούν γιατίοι συλλαβές της αλήθειας είναι λίγες...
Δεν βρίσκω άλλους πια γύρω μου...
Ίσως εγω να είμαι το φάντασμα... αλλα παλεύω να παρεισδύσω στην πραγματικότητα ξύνοντας με αιχμηρό εργαλείο τη μεμβράνη που με περιορίζει στο αόρατο των σκέψεων....
Την καλημέρα μου...
Δημοσίευση σχολίου