Μορφή νερού κελαρυστή από τα χέρια σου γλυστρά και περιπαιχτική στο χώμα πέφτει άμμος από γυαλί Εκεί στα δάχτυλα μικρή πληγή όση ποτέ δεν έλαβες Τι να περιφρουρήσεις- Aγάπη σκορπίσου.. Από τη φλέβα μου θανατηφόρο ότι πιεις ότι- αν - είπες φοβήσου...
"Ήταν φορές που αισθανόμουν πως εις τα θεμέλια που εισχωρούσαν βαθιά στη γη, εις τους ογκώδεις τοίχους και τις καμάρες των, ήταν η ψυχή μου που εντοιχιζόταν εις το ανώνυμο πλήθος των...».
»Το παιδί μαθαίνει ακούγοντας μυστικές φωνές μέσα του»
Δημήτης Πικιώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου