αυγή

Έξω απ'του κήτους το σώμα
περιχαρής βρεγμένος σταγόνες αχανούς ωκεανού
το άδειο δισάκι μου στον ώμο
και κουρελής ξυπόλυτος
χορταίνω ήλιο για το δρόμο
η αλμύρα πάνω στα χείλη μου κρυστάλλιασε
κι ο χρόνος τον καμβά του χάραξε
Μα όσα βλαστάρια κορφολογήθηκαν
εδώ στο δρόμο των ονείρων φως τυλίχτηκαν
κι ελπίδα
αυτό που είναι το χρέος μου να κάνω..

μετα_νοώ

λυγμός ανδρώθηκες στα μέγα βάθη μου Ιωνά
απ΄το κεφάλι ως την ουρά
τρεις μέρες και τρεις νύχτες σκαρφαλώνεις
το κλάμα που δεν άκουσε κανείς
μα έσφιξε στα σωθικά κόμπο που έδεσες της προσευχής
έβγα λοιπόν να ζήσεις ξανά
τώρα που ο ήλιος χύνεται χρυσός
κι από τα δάκρυα με τυφλώνει
κόπασε η καταιγίδα.-

κόμιστρα

i've come in despair

έτσι που κατρακυλάει στη λεωφόρο
η βροχή που απ΄τα πρόσωπα κρεμάστηκε πρώτα
μ'ένα κρύο χέρι έρχεται όλο το βράδυ
κρατάει το χέρι μου που γυροφέρνει τη θέση που χάσκει πάνω στο σώμα

έρωτας

κι ως ψηλαφίζεις ασυναίσθητα,
εκεί που κάποτε υπήρξε,
με το δάχτυλο,
ρίχνεις το βάρος σου ολόκληρο στο πλάι απ' τον κρόταφο,
λες καρφωμένος στο λευκό τον τοίχο,
λιώνεις μακριά στον ελαιώνα τον κατάφορο
κι ελευθερώνεσαι μικρό κι ασήμαντο φτερό
στην πρόβλεψη της φύσης,
στη σοφία απ΄το δικό σου άγνωστο
παρακαλάς να γαντζωθείς στην πασχαλιά,
στην αγκαλιά με όλα της τ'αγκάθια να πνιγείς...

Φτερό..

Παραλήπτης: ο νοών..

Εχω αντιληφθεί τη σημασία της σιωπής
Εγώ αρέσκομαι στη σιωπή - τη δύναμή μου ξοδεύω σε αμετροέπεια
Εσύ αρέσκεσαι στην αλήθεια - ποτέ δεν την υπηρέτησες όσο θα ήθελες
Μιας κι έριξες τον αξιωματικό σου στο βυθό να μαζέψει αγκαθωτά κοράλια του πόνου,
για να διερευνήσεις τις δυνατότητές του,
θα σου δοθεί η εκπληκτική ευκαιρία να μονομαχήσεις για τις 8 αρετές εντός ολίγων ημερών με το δράκο μου - Προετοιμάσου
Ο νικητής θα ανανήψει τον αξιωματικό με την ανάσα του.-

Αέρας

Μην το κοιτάς αυτό που με κερνάς
Την έχω ταξιδέψει
Στο τίποτά μου Δράκε σώθηκαν οι χυμοί
Τόλμα κλειστά τα μάτια
Πάγο στην κλείδα πιάνεις
Στο στήθος πέφτεις μια για πάντα μέσ' την τρύπα..

σφιγμένο περίνεο

Μορφή νερού κελαρυστή
από τα χέρια σου γλυστρά
και περιπαιχτική στο χώμα πέφτει
άμμος από γυαλί
Εκεί στα δάχτυλα μικρή πληγή
όση ποτέ δεν έλαβες
Τι να περιφρουρήσεις-
Aγάπη σκορπίσου..
Από τη φλέβα μου θανατηφόρο ότι πιεις
ότι- αν - είπες φοβήσου...

τε_θλιμμένο

Του κάκου πάλι να περνάς απ'το στενό
Ζάλη του μέγα ρίγους
Να κροταλίζουν δόντια, νύχια αρπαχτικά μπροστά σου ν' ακονίζουν
Η Σκύλα και η Χάρυβδη, η Νέα Εποχή φορτώνουν λάβαρα νεκρών
στολίδια λείψανα ανθρώπινα, σκουπίδια εύγλωττα
και τις ψυχές αθώων αιχμαλωτίζουν
Κέντα βελόνα μου θηλιά μονάχη να πνιγώ προτού με πνίξουν...