καλοκαίριο

Καίει από κάτω η γη τα πόδια
με τη σκέψη της αναμονής
Ένα "περίμενε" ιδρώτας που γλυστρά στη ραχοκοκαλιά
κι ένα "ως πότε" τρίζει τα δόντια
Ο σπόρος ο μικρός, βλαστός να αντριωθεί
να εκτιναχθεί η ώρα, να σε φτάσει
Κρυστάλλινη η δίψα του καλοκαιριού
κι εγώ κόρη διάφανη βουλές να μου μετράς
Γιγάντια αντάμωσα τη λύσσα μου
Ωραία που φυσάει άνεμος
Ζηλεύω το φτερό ταξιδευτή
Το σπάγγο λύσε μου.