Καθώς ο χρόνος γυρνά τραγικά στο σκοτάδι
με την πυξίδα να δείχνει στο ναδιρ του βορά
κρουσταλλιασμένη η φλέβα σου ξυπνά από εφιάλτη
Κι όσο φαγώνεσαι μέσα σου λύκος πεινασμένος
μαζεύουν πρόσωπα και μνήμες οι στιγμές
αδειάζει το ποτήρι όπου πρωτόπιες λες
κι όλο στην τελευταία του σταγόνα πλησιάζεις
Γυρνάς κοιτάς ξοπίσω σου το δρόμο που έφτιαξες
γεμάτο εξαιρέσεις και ανατροπές.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου