Έξαφνη ανατριχίλα,
ζώνεσαι την εγγύς της ρομφαίας αίσθηση,
αποκαρδιωτικοί φανερώνονται στ'όνειρο οικουμενικοί χάρτες
καθώς η ρομφαία της δικαιοσύνης με παγερό σαγόνι πλησιάζει
Μέσα απo τα χέρια μου, στον κόσμο μέσα, πάνω στη μιλιά, θα μου αρπάζει το τέκνο
Στο δεύτερο βλεφάρισμα που θ'αρπαγώ εγώ κι εκείνος ολότελα
Ταξίδι θά'ναι στο σκοτάδι το πηχτό, ήλεκτρο, ίλιγγος, κι ο μοναχός, τυφλό το άγνωστο
Διπλός ο φόβος τ'ουρανού που ζώντας έγδαρα
Δικαιούσαι ότι έδωκες...της αγωνίας το τετέλεσται
Μόνο μη με πληρώνεις λογισμούς απόντων κβάντα,
-πώς καποιοι μπορούν χωρίς να πιστεύουν σε τίποτα?..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου