Εχεις ζωή μου δάχτυλα μακριά
έχουν τα έξω μάτια μου ένα πέπλο
αυτό που μένει μέσα αφημένο να κοιτούν για χρόνο μερικά λεπτά
Υστερα καίγεται ανάμεσα στα δάχτυλα σου
Στο νου μου αποτυπώνεις τη στιγμή
απατηλή και στολισμένη με ψυχές και με τοπία
Άθλια λογική της μνήμης μου έγινες
κάθε φορά που όλοι εκρήγνονται στη λήθη εξορισμένοι
όταν εσύ τους σβήνεις από το χαρτί
μένει αχόρταγη η φατρία σου
αλοιμονο, να έλειπες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου