Βαστάει τα σύννεφα στις άκρες του ο ουρανός
Λίγο ζητούν για να πιαστούν στα περιθώρια άλλη μια μέρα
Σ'έχουν χωρέσει μέσα στη λίστα τους
που όταν ξεφεύγεις να σε κυνηγούν αλύπητα
Πεταλούδα της νύχτας λευκή που προσκολλήθηκες στα πόδια μου
κι έχασε το λουλούδι το άρωμα του
το λόγο του ο αρωγός κι ο χορευτής το πόνημά του
τον κόμπο του ο μοναχός
Σε σενα δίνει άπλα η θάλασσα, μέσα της για ν'απαρνηθείς
και το βουνό πλαγιά να ξεδιπλώνεις το φτερούγισμά σου
Χτυπάει η ανθρώπινη γροθιά και τρέχεις να κρυφτείς
κι ο ουρανός απάνω σου βροχή ξερνοβολάει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου