Δεν είμαι παιχνίδι των καυτών δαχτύλων κανενός άλλου,
της απόλαυσης φωτός μόνο των δικών σου.
Να ρουφώ τη φωτιά τους και εντός μου να τη σβήνω με θόρυβο
με τη νύχτα να καρφώνει τα νύχια της, στο στήθος μου να σκάβει,
και τις φλέβες μου γεμάτες άνοιξη
Σα λιοντάρι να περπατώ ελπίζοντας ο φωσφόρος του χειμώνα να χυθεί,
μονοπάτι καινούργιο στο σκοτάδι.
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου