φαρέτρα

Εγκάρσια τομή ραμμένη εκατοντάκις ως το πλευρό
Πολλοστή ευκαιρία στους δαιδάλους του πλήθους ζητώ,
μετανοιωμένος διαβαίνοντας το φωτισμένο κατόπι της
κι η φύση ξεκουρδίζει το αδιάψευστο ρολόι της
τυχόν μη με φονεύσει η ανάδρομος δύση...

Σε μένα με οίκτο γυρνά: -Τώρα λοιπόν μ'αγαπάς?
Ξύπνησα όλα μου τ'άλογα και τρέχω ξοπίσω σου
Με δάκρυα, με αίμα κι αχό στο λαβύρινθο του στήθους σου
Να σπάσω το τζάμι της καιόμενης καρδιάς,
τον κορμό να λυγίσω στη ζούγκλα της διανοίας μου

2,3 φύλλα αδύναμα μου έμειναν θωρρώ,

να κόψω την άρρωστη ρίζα μου

και να πετάξω κάτω απ΄τον έναστρο ουρανό..

Σ'αγαπώ. Ας βρεθούμε μεγαλειώδεις ξανά.-