Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

καραβάκι

το καραβάκι σχίζει την αυγή τα σιωπηλά νερά
κάθε μια μέρα τρίζει και βοά στα πέλαγα ως πέρα
Ηχώ λευκή που απλώνεται, στα μάτια θάμπος,
λεπτός ατμός στο μονοπάτι του ήλιου
Αδειάζω μέσα στο νερό το πιο βαρύ του σώματος,
κατρακυλά το πιο αχρηστευμένο,
μέχρι εκεί που έδιωξε ο ουρανός αποβραδύς
όσα κουράστηκε να'χει μαζί του αστέρια
κι έγινε ο βυθός ένας ουράνιος θόλος υγρός.-

7 σχόλια:

Delilah είπε...

Στη θάλασσά σας ψαρεύει κανείς πολύτιμα....Καλό καλοκαιρι εύχομαι

Σκούρα Βαθιά Νερά είπε...

Delilah

Για ότι είναι η ψαριά, μετρούν τα μάτια του ψαρά κι η 'χορτασμένη' κοιλιά του...
Σ'ευχαριστώ. Καλά να περνάς κι εσύ

Φόβος..... είπε...

Μπέρδεψέ με το μέσα μου να γίνει έξω. Ίσως βρω αυτό που ψάχνω όταν ο βυθός μου γίνει ουρανός!

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

Το πιο βαρύ από το σώμα μου...
οι σκεψεις μου

Τις άδειασα όλες..
σηκώθηκε κύμα νευρικής φλέβας στο νερό που βράζει από τις υψηλες θερμοκρασίες του σωματος...

Καθε σκέψη κι ένα καλοκαιρι...
πόσα ανεμολόγια να πιω?..
πόσες ανασες να δόσω στο καραβακι για να με παει στα περατα της Ψυχης...
μαζι σου???

κατά πού πεφτει ο νότος σου?..
σε λίγο αποδημούν οι αναγκες μου..
ερχομαι....

Σκούρα Βαθιά Νερά είπε...

Φόβε,
στους αγώνες που κάναμε κάποτε είτε σε προσπερνούσα ή σου ξέφευγα κόβοντας δρόμο. Τώρα που όλα έγιναν πιο δύσκολα πρέπει να βρίσκω τρόπους μαγικούς να σε μετατρέπω από θηριάκι σε αρνάκι και να σε νικάω ξανά..
Εκει στο βυθό αδειάζω τα περιττά, όμως καμιά φορά αφήνω να βουλιάξουν και τα ωφέλιμα που έχουνε αρρωστήσει. Κι αυτά μένουν στα βαθιά σαν αστεράκια με λιγοστό το φως, να γίνουν καλά ώσπου να χρειαστεί να βουτήξω για να τα βρω, να τα βάλω πάλι πίσω στις τρύπες που έχουν αφήσει..

Σκούρα Βαθιά Νερά είπε...

Κάκια γυρίζεις? Δεν άδειασα μόνο, χτύπησα βρασμό κι έλοιωσα..
Χθες είδα ένα χελιδονάκι στο σύρμα μου, με φλυαρία ακατάπαυστη. Διεκπεραίωση ανταλλαγής πληθυσμών- αυτά για εμάς λένε. Εγώ όλο φεύγω
Πάρε καραβάκι κι έλα. Μια στάση ακόμα. Θα παραβγούμε στο κράτημα της αναπνοής και σε ακινησία εν βυθώ...