Το στόμα μπούκωσε με καλοκαίρι, κλείδωσε. Στις καλαμιές χάνεται η δροσιά και σφάζεται η ανάσα, πύρινος ήλιος σαν καρφώνεται λάμπει η στροφή του δρόμου από φωτιές. Ο χρόνος, πέτρινος σφετεριστής του κόσμου μου, με ευλογεί με στίγματα ανεξίτηλα, πάνω στο κόκκινο της δύσης να ακολουθώ ένα ανθισμένο πόθο και μιας άγονης γραμμής ελπίδα.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου