το μήλο

...Έπειτα Εκείνος τους άφησε με τα δώρα τους, τα απάτητα, τα απύθμενα, τ' αλλόμορφα έμβια και το καθρέφτισμα Του, στο φόβο τους, στην τύχη τους, να κουλουριάζονται ο ένας γύρω από τον άλλο. Τα ευχολόγια αποτραβήχτηκαν σε δισκοπότηρο που ξεδιψάζει μετά δακρύων κατάθεσης. Τα λογια που πρωτύτερα μοιράστηκαν αλλήλων, διαμελίστηκαν και σκόρπισαν στα πέρατα της υφηλίου από τον άνεμο.
Κι εκείνοι γέμισαν ντροπή, ενοχές, απολλύοντας της ψυχής των των αμολύντων ενδυμάτων, όμως ακολούθως καρποφόρησαν γενεές αμέτρητες, οικοδομώντας και αγωνιώντας της επιστροφής.
Κι από τους απογόνους, παταγωδώς αποτυγχάνοντες και διαπαντώς σημαδεμένοι όσοι φτωχοί τω πνεύματι πασχίζουν να έσονται μονάρχες και μονήρεις μα εγώ που αποζητώ μοναδικά την αγκαλιά σου, όταν μαζί σου ενώνομαι γεύομαι βασιλεία των πρωτοπλάστων...