Μίρτιλο

Συναγωνίστηκα τα φύλλα που ο άνεμος στεγνώνει παρασύροντας
κι είδα ξοπίσω μου πως άφησα ένα κομμάτι από γη ζωγραφισμενο με κόκκινα και μαύρα χρώματα μα όχι εμένα
Εγώ δεν απόμεινα
Φάνηκε η ράχη της ψυχής όπως αυτή η ασημένια αναδυομένη του ψαριού φωσφορίζοντας,
όταν ζεσταίνει η γαλανή επιφάνεια του νερού στο φως του ήλιου
Να προπορεύεται ο βαρκάρης και εσύ ν'ακολουθείς