Γοργά που ταξίδεψαν το ποτέ και το τίποτα πάνω στο αόρατο βέλος μέχρι εδώ Το σπαθί που δεν πρόλαβε δοξάρι έγινε στο μοιρολόϊ του στήθους κι εγώ λαγωνικό που ηττήθηκε από τα λόγια της οχλαβοής για το τομάρι της αλεπούς που δεν παραδόθηκε...
"Ήταν φορές που αισθανόμουν πως εις τα θεμέλια που εισχωρούσαν βαθιά στη γη, εις τους ογκώδεις τοίχους και τις καμάρες των, ήταν η ψυχή μου που εντοιχιζόταν εις το ανώνυμο πλήθος των...».
»Το παιδί μαθαίνει ακούγοντας μυστικές φωνές μέσα του»
Δημήτης Πικιώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου