Ερμιόνη400

Στο μπαλκόνι της λήθης ζητάς να ξαποστάσεις.
Ο έρωτας σε κοιτάζει αγέλαστος που χατήρι ακόμα δεν του έκανες.
Δεν φτάνει μονάχα να τον φωνάζεις.
Βουτιά απ'το μπαλκόνι κι 'έχε γειά'.
Σου μιλά με τις ερινύες του χθες κυοφορώντας νέα έμβρυα για το αύριο.
Το αύριο που κρέμεται σε μια στιγμή σαν από γάντζο,
Όπως εσένα που απάνω του κρεμάστηκες κι εκείνος ξηλώθηκε να φύγει...



ΥΓ. Σ΄ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΗΣΕΙΣ