Και τι πειράζει που οι γλάροι σου τσιμπούν το πρόσωπο το σώμα; 10000 χρόνια μάρμαρο στην ίδια την ακτή σε γυάλισε το φως,
το κύμα να σε γλύφει απαλά, σε νανουρίζει όσο τροφή τους γίνεσαι .
Τάχα δε φτάνει ένας σκοπός να μη γυρεύεις άλλον;
Περνούνε από πάνω σου και σ'ερωτεύονται όλοι..
4 σχόλια:
σαν αδύναμο σε βρίσκουν οι γλάροι σε τσιμπούν... εκτός και αν τέτοιο ακρογιάλι είσαι και σε γεύονται...
Καιόμενε, εκεί αφήνω την καρδιά μου ο δόλιος άνθρωπος, παρηγοριά να βρει και συντροφιά για το αέναο ταξίδι..
"Περνούνε από πάνω σου και σ'ερωτεύονται όλοι.."
γιατί στο Ευπροσάρμοστό σου βλέπουν τον εαυτό που καποτε αρνήθηκαν ...
προκειμένου να ταυτιστούν με μί αμοναδικότητα που τελικά ανήκει σε όλους...
ενώ εσύ αμόλυντος κι απ'τα ραμφίσματα ξεδιψάς και του έρωτα το φιλί με αλμύρας πληγη...
πονα η αληθεια..
κι η τόση σου μοναδικότητα, ματια μου...
Φιλί γλυκό... κι αλμυρό μαζί...
Εκτός από σπασμένα μάρμαρα και μοναχά πρόσωπα, αυτή η ακτή έχει νερό καθάριο και μύριες αλυκές για τις πληγές Κάκια μου. Καλό καλοκαίρι
Δημοσίευση σχολίου