μισός και μόνος να σπας την κλεψύδρα του χρόνου στα χερια σου
και να κόβεις τα δάχτυλά σου,
ώστε να μπορείς να αγκαλιάζεις τον άνθρωπο όπως τον ήλιο ζεστό μέσα στο στήθος,
ζεστό πάνω στο πρόσωπο σου μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα.
Ως Αδάμ με την Εύα μέσα στο μυαλό και στα σκέλια σου
και ως Εύα με τον Αδάμ μέσα στην κοιλιά και στην καρδιά σου,
να βρίσκεις το χαμένο παράδεισο στη στιγμή και εν τω αενάω
2 σχόλια:
Πολύ δυνατές οι λέξεις σου σε ό,τι διάβασα.
φαίνεται καμιά φορά οι λέξεις τρυπάνε το χαρτί και γίνονται άνθρωποι..
Ευχαριστώ πολύ Μαρία και με τιμάς. Καλώς ήρθες.
Δημοσίευση σχολίου