Αστράφτει στο βάθος και τρέμει η νύχτατα αστέρια βουλιάζουν
αντάρα που αδειάζει σαν αίμα στο πηχτό σκοτάδι
Το χέρι σου κρατούσα χωρίς να μιλώ
περιμένοντας
σκυφτός στο σφυγμό της παλάμης
στο χνώτο γλυστρώντας που θαμπώνει το τζάμι
περιμένοντας
μετράω το χρόνο χιλιάδες παλμοί
που κρύβονται κάτω απ΄το ρούχο
στο δέρμα που λάμπει ωχρό
περιμένοντας
στο στομάχι τρικυμία βάζει ο ψίθυρος που έγινε θόρυβος
ο θόρυβος της αγάπης τρυπάει τους τοίχους παραμένοντας.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου