σπασμένο φλυτζάνι

Διακοπτόμενες ηλιαχτίδες
όπως περνά το φως στο τσακισμένο κορμί
Ανατριχά η κεφαλή κι η ραχοκοκαλιά
Σκορπίζεται η μέρα στις ρωγμές
Γυαλίζουν και θερμαίνονται οι ενώσεις
Μπροστά στο μάταιο βιτρό του κόσμου
μια ανάσα ακίνητος ζητάς,
Φτωχό παιδί θα διαγωνιστείς στις αντοχές
Πλησιάζουν οι γιορτές σπαραχτικά
Στολίδια κρέμονται στην πόρτα,
Χάσκει από πίσω το μεγάλο πουθενά,
Στόμα αδηφάγο έμαθα, βάθη άπατα και λάθη
τοίχοι άδειοι, μάταιοι αγώνες και καρδιά νεκρή
Είναι το πίσω ή μήπως το μπροστά..
Δεν ανοίγω, θηκαρώνω, Να καείς.