φωτογραφία παλιά

Παζάρια όλα τώρα μοιάζουνε, γελοία, ατιμωτικά
Τι να χωράει στο δικό σου το πακέτο;
Την ομορφιά μου είχα, τώρα απέχω
Άφησέ με στα ακούνητα αγέλαστα αμίλητα
Που μ'αγαπούσε..Πού πήγε;Μη ρωτάς
Γυάλινο βλέμμα στο κενό
Που ήταν όλα απλωμένα μαγικά.Μη ζητάς
Χειμώνες καλοκαίρια, όλα μετρούσαν καλοκαίρια
Έλαμπε το ακρογυάλι δίχως άμμο,
Ζεστός ο βράχος στο μπλε οπού βουτούσα
Θάμπωνε ο φακός της μηχανής από το φως
Πάνω μου δε στεγνώνανε του νερού οι δρόμοι
Το στόμα έκαιε η αλμύρα
Κεφάλι αχτένιστο ή βρεγμένο
Δάχτυλα μουλιασμένα από αφές μικρού παιδιού
Ποιός να τα έζησε αυτά εχθές; Εγώ;
Που φλόγιζε τα μάγουλα ο ήλιος
Που έβλεπαν τα μάτια όσα δε βλέπει ο θνητός
Που όρμαε ο ανθός, το μυρωδάτο φύλλο απ΄τα ρουθούνια
και τρελλαινόταν ο φτωχός
Βελόνι που κεντάς βαθιά χαμούς και δάκρυα
Βροχή που με διαπερνάς, σβήσε τα δίχτυα
Τερματίσαν οι ανεπίστροφές
Πάρε με μακριά