ανΑσα

Με τους ανθρώπους ματίζεις την αλυσιδα που σπάει εδώ κι εκεί
Ταξιδεύεις και σκορπάς τ'απολειφάδια σου
Δεν είναι η γης ούτε το πράσινο που εξαπλώνεται
Δεν είναι οι ποταμοί μήτε τα πουλιά που αγκάλιασαν τον άνθρωπο
Είναι η αλήθεια που κρύβεται κάτω απ'τα στρώματά του
και μόνο απ' άλλο άνθρωπο φανερώνεται
Σκύβεις κοντά τους κι όπου καθρεφτίστηκες δόθηκε γαλήνη μαζί κι αντάρα