Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Η Πύλη

Περνάς τη χρυσή πύλη με περισσή εξωστρέφεια
μέσα σ'ένα χλωμό φως,
Είναι μία μέρα θαμπή που γελάς πολύ
Ύστερα κάνεις χιλιάδες χιλιόμετρα ψάχνοντας να τη βρεις
με περισσή ενδοσκόπηση
Πού ψάχνεις; Πού κοιτάς;
Θεέ μου η Δύση κρεμάστηκε
Η Ανατολή ξαποσταίνει σε σώματα αγγέλων
κι εσύ σαπίζεις σε τάφο σκοτεινό και υγρό,
με τα μάτια να τρέχουν χιλιόμετρα
στην καρδιά σου εντός ατέλειωτοι κύκλοι
Πόσο σε περίμενα
πόσο ποτέ δε θα φτάσω..

3 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

Να περιμένεις ή να βρεις; Δεν ξέρω πιο μεγαλύτερο και πιο ηδονικό ταξίδι…
Όπως και να έχει, τα μαύρα πουλιά πάντα θα σε συνοδεύουν…

Φόβος..... είπε...

Κι όμως είσαι ήδη εκεί. Πάντα αργούμε να το συνειδητοποιήσουμε. Την άφιξη αναγγέλει το ποίημα!

Σκούρα Βαθιά Νερά είπε...

Λύχνε, είναι σα να περιμένεις την απόλυτη στιγμή μα να την έχεις ήδη ξεπεράσει κι από την Πύλη να νομίζεις πώς απέχεις ακόμα πολύ κι όμως..

Ίσως έχεις δικιο Φόβε, ίσως τελικά να την έχω ασυνείδητα περάσει κι όλο τον υπόλοιπο καιρό να απομακρύνομαι τόσο πολύ ώστε να μην μπορέσω να την ξαναβρώ ποτέ ξανά..