Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

ανΑσα

Με τους ανθρώπους ματίζεις την αλυσιδα που σπάει εδώ κι εκεί
Ταξιδεύεις και σκορπάς τ'απολειφάδια σου
Δεν είναι η γης ούτε το πράσινο που εξαπλώνεται
Δεν είναι οι ποταμοί μήτε τα πουλιά που αγκάλιασαν τον άνθρωπο
Είναι η αλήθεια που κρύβεται κάτω απ'τα στρώματά του
και μόνο απ' άλλο άνθρωπο φανερώνεται
Σκύβεις κοντά τους κι όπου καθρεφτίστηκες δόθηκε γαλήνη μαζί κι αντάρα

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Μίρτιλο

Συναγωνίστηκα τα φύλλα που ο άνεμος στεγνώνει παρασύροντας
κι είδα ξοπίσω μου πως άφησα ένα κομμάτι από γη ζωγραφισμενο με κόκκινα και μαύρα χρώματα μα όχι εμένα
Εγώ δεν απόμεινα
Φάνηκε η ράχη της ψυχής όπως αυτή η ασημένια αναδυομένη του ψαριού φωσφορίζοντας,
όταν ζεσταίνει η γαλανή επιφάνεια του νερού στο φως του ήλιου
Να προπορεύεται ο βαρκάρης και εσύ ν'ακολουθείς

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

το χαμοπαίγνιο


Γοργά που ταξίδεψαν το ποτέ και το τίποτα
πάνω στο αόρατο βέλος μέχρι εδώ
Το σπαθί που δεν πρόλαβε δοξάρι έγινε στο μοιρολόϊ του στήθους
κι εγώ λαγωνικό που ηττήθηκε από τα λόγια της οχλαβοής
για το τομάρι της αλεπούς που δεν παραδόθηκε...